Tytuł uciekł, bo nie chiał się nazywać spowiedzią powszechną ;-)

      Mam na imię Renata i mam 30 lat! Brzmi jak wyświechtany tekst ze starego życiorysu, dziś zwanego tajemniczo CV!(Dla wtajemniczonych, czy wtajemniczanych -> CV, to Curriculum Vitae, po łacinie "Życiorys". Odkąd łacina stała się językiem martwym, jest używana do utajniania rzeczy oczywistych)
;-D 
    Piękna trzydziestka! :-) Mówię sobie (i staram się tak czuć), że wkroczyłam w wiek stabilizacji emocjonalnej, akceptacji swojej osoby, poczucia własnej wartości, szacunku, dystansu oraz tolerancji siebie. No to naprawdę dużo osiągnęłam - zajęło mi to dobry kawał czasu! Bywają dni, kiedy zapominam, ale ustawiłam sobie "przypominajkę" w telefonie, na wypadek doła. ;P 

     Od około 5 lat, mniej lub bardziej zawodowo, pracuję z dziećmi, czyli: opiekuję się, kształtuję, nauczam, bawię się, czytam, spędzam czas, śpiewam, żartuję, tworzę, gram, jestem z nimi.... Czy to można nazwać pracą??? Raczej sposobem spędzania wolnego czasu! Przeważnie miłym! ;-)

     Mieszkam i pracuję w Krakowie. Cenię to miasto, bo daje wiele możliwości rozwoju, jest piękne i dobrze się tu czuję. Poza tym jest  świetnie zlokalizowane. Niedaleko stąd do gór, więc i świeżego powietrza i cudnych widoków. Na północ od Krakowa są przecież tereny Jury Krakowsko - Częstochowskiej z Ojcowem, Pieskową Skałą i Doliną Prądnika, a na południu Niepołomice z jej Puszczą i ścieżkami rowerowymi. W samym Krakowie jest też świetna trasa rowerowa wzdłuż Wisły (ostatnio udoskonalona) na Tyniec. Żyć nie umierać i korzystać z życia! ;-) A wiosna radosna zawitała.. Ruch to zdrowie i najlepszy sposób na odstresowanie, zresztą tak wyczytałam w bardzo mądrym magazynie psychologicznym SENS! (tak o tym trzeba pisać, bo to co najprostsze, jest przeważnie lekceważone! ;-P) Dzieciaki wiedzą o tym doskonale i to intuicyjnie, co najlepsze! 

    Więc ja też, jako przykładna Nianiouczycielka muszę wygrzebać rower z piwnicy, wyczyścić, nasmarować, napompować i jaaazdaa!